Κώστας Τ.
Τα πρόσφατα γεγονότα της Λιβύης και η επέμβαση των συμμάχων σίγουρα έχει προκαλέσει διχασμό στις γνώμες παγκοσμίως.Απο τη μία μιλάμε για έρεισμα της Δύσης στην δημιουργία δημοκρατίας στα κράτη εκείνα.Απο την άλλη,όμως, όπως χαρακτηρίζει και ο Πούτιν την επέμβαση της Δύσης,μιλάμε για σταυροφορία εν έτη 2011.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απο την αρχή. Οι πρόσφατες εξεργέσεις σε Αίγυπτο,Λιβύη,Συρία κτλ είναι το αποτέλεσμα της χρόνιας σκλαβιάς των πολιτών. Μιας σκλαβίας που πηγάζει απο το ίδιο το κράτος. Οι δικτατορικές κυβερνήσεις φρόντισαν για την ενίσχυση της 'πολιτικής του κεφαλαίου',δημιουργώντας με τούτο τον τρόπο τεράστια κοινωνική ανισότητα.Παραμερίζοντας νέους και γέρους,αυξάνοντας την πλουτοκρατία και ενισχύοντας την εκτελεστική εξουσία και το στρατό αγανάκτησαν τους πολίτες,οι οποίοι ξεκίνησαν τον αγώνα τους για την πραγματική εξέλιξη.
Στον αγώνα προστέθηκε και η Ευρώπη μαζί με την Αμερική. Οι επεμβάσεις υπήρξαν απάντηση στην έκκληση για βοήθεια των επαναστατών,οι οποίοι αδυνατούν,στην περίπτωση του Καντάφι, να αλλάξουν τα δρώμενα. Σε αυτό το σημείο η δημιουργείται ένα τεράστιο ερώτημα: είναι σωστό η Δύση να επέμβει στις εξεργέσεις αυτές; Κατα πόσο μπορεί να προσφέρει η Ευρώπη και η Αμερική ουσιώδης βοήθεια; Μήπως θα χειροτερεύσουν τα πράγματα δημιουργώντας ένα νέο Ιράκ ή Αφγανιστάν;
Μολαταύτα, η επέμβαση,κακήν κακώς,έπρεπε να πραγματοποιηθεί.Οι χώρες της Ανατολής επιζητούν την βοήθεια και την υποστήριξη και τη χρειάζονται. Όχι για να 'εξευρωπαϊστούν' αλλα για να εκσυγχρονιστούν ηθικά και νομικά. Δεν χωρά αμφισβήτηση αν αναλογιστούμε την μανιώδη θέληση ηγετών σαν τον Καντάφι για εξουσία και για αιματοχυσίες.
Που χρειάζεται λοιπόν να δείξουμε προσοχή; Μα φυσικά στην επόμενη μέρα. Όσο αφορά τη Λιβύη, αν Δύση αναζητά λίγο ακόμα πλούτο θα φανεί στο αν θα επιτρέψει τους επαναστάτες να λάβουν την εξουσία και να αναδημιουργήσουν το κράτος τους χωρίς πολιτική επέμβαση.Η ηθικότητα της επέμβασης θα κριθεί στο αν θα γίνει η επανάσταση αυτή 'εχθρός' και 'απειλή' των συμμάχων
Τα πρόσφατα γεγονότα της Λιβύης και η επέμβαση των συμμάχων σίγουρα έχει προκαλέσει διχασμό στις γνώμες παγκοσμίως.Απο τη μία μιλάμε για έρεισμα της Δύσης στην δημιουργία δημοκρατίας στα κράτη εκείνα.Απο την άλλη,όμως, όπως χαρακτηρίζει και ο Πούτιν την επέμβαση της Δύσης,μιλάμε για σταυροφορία εν έτη 2011.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απο την αρχή. Οι πρόσφατες εξεργέσεις σε Αίγυπτο,Λιβύη,Συρία κτλ είναι το αποτέλεσμα της χρόνιας σκλαβιάς των πολιτών. Μιας σκλαβίας που πηγάζει απο το ίδιο το κράτος. Οι δικτατορικές κυβερνήσεις φρόντισαν για την ενίσχυση της 'πολιτικής του κεφαλαίου',δημιουργώντας με τούτο τον τρόπο τεράστια κοινωνική ανισότητα.Παραμερίζοντας νέους και γέρους,αυξάνοντας την πλουτοκρατία και ενισχύοντας την εκτελεστική εξουσία και το στρατό αγανάκτησαν τους πολίτες,οι οποίοι ξεκίνησαν τον αγώνα τους για την πραγματική εξέλιξη.
Στον αγώνα προστέθηκε και η Ευρώπη μαζί με την Αμερική. Οι επεμβάσεις υπήρξαν απάντηση στην έκκληση για βοήθεια των επαναστατών,οι οποίοι αδυνατούν,στην περίπτωση του Καντάφι, να αλλάξουν τα δρώμενα. Σε αυτό το σημείο η δημιουργείται ένα τεράστιο ερώτημα: είναι σωστό η Δύση να επέμβει στις εξεργέσεις αυτές; Κατα πόσο μπορεί να προσφέρει η Ευρώπη και η Αμερική ουσιώδης βοήθεια; Μήπως θα χειροτερεύσουν τα πράγματα δημιουργώντας ένα νέο Ιράκ ή Αφγανιστάν;
Μολαταύτα, η επέμβαση,κακήν κακώς,έπρεπε να πραγματοποιηθεί.Οι χώρες της Ανατολής επιζητούν την βοήθεια και την υποστήριξη και τη χρειάζονται. Όχι για να 'εξευρωπαϊστούν' αλλα για να εκσυγχρονιστούν ηθικά και νομικά. Δεν χωρά αμφισβήτηση αν αναλογιστούμε την μανιώδη θέληση ηγετών σαν τον Καντάφι για εξουσία και για αιματοχυσίες.
Που χρειάζεται λοιπόν να δείξουμε προσοχή; Μα φυσικά στην επόμενη μέρα. Όσο αφορά τη Λιβύη, αν Δύση αναζητά λίγο ακόμα πλούτο θα φανεί στο αν θα επιτρέψει τους επαναστάτες να λάβουν την εξουσία και να αναδημιουργήσουν το κράτος τους χωρίς πολιτική επέμβαση.Η ηθικότητα της επέμβασης θα κριθεί στο αν θα γίνει η επανάσταση αυτή 'εχθρός' και 'απειλή' των συμμάχων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου