Το παραλήρημα ενός σχολικού τροφίμου

Κώστας Τ.
Λένε πως το σχολικό περιβάλλον είναι ένας μικρόκοσμος του περιβάλλοντος έξω απο αυτόν.Σωστά.Σύμφωνα με την ελληνική σχολική πραγματικότητα του σήμερα ο έξω κόσμος θα πρέπει να είναι κάπως έτσι:Είμαστε όλοι ίδιοι,γιατί έχουμε ίδιες εργασίες και υποχρεώσεις(μαθήματα),τιμωρούμαστε για την απουσία μας(απο τον κόσμο τους),υποτασσόμαστε σε κάποιον ανώτερο χωρίς να γνωρίζουμε το γιατί,βαριόμαστε και κοιμόμαστε όρθιοι,κάποιοι άλλοι αναλαμβάνουν για εμάς,οι εκλογές γίνονται με βάση τη φιλία και συνεχώς κάποιος μας αναγκάζει να το βουλώνουμε.
Για να τα αναδομήσουμε λίγο τα πράγματα.Κάθε άνθρωπος δεν είναι ίδιος.Έχει δικά του ενδιαφέροντα,προσωπικότητα και διαφορετικούς στόχους,Και όμως τα μαθήματα που διδασκόμαστε είναι κοινά.Πέρα απο τη βασική γενική παιδεία που είναι κοινή για όλους και χρήσιμη(εδώ αναφέρομαι στην έκθεση,μαθηματικά κ.τ.λ),είναι κοινά και τα υπόλοιπα μαθήματα.Ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα,όμως,οφείλει να λαμβάνει υπόψη την ιδιαιτερότητα κάθε μαθητή και να προσαρμόζει την ύλη του σε αυτή,όχι το αντίθετο.
Πέρα απο αυτό,κάθε μαθητής έχει και κάποιες προσωρινές διαθέσεις.Πρέπει να λαμβάνονται και αυτές υπόψη.Ανάλογα με τις περιστάσεις το πρόγραμμα που θα λαμβάνει κάθε μαθητής οφείλει να είναι ευέλικτο,να μπορεί να μεταποιηθεί απο τον ίδιο το μαθητή.Το θέμα των απουσιών χρειάζεται να αλλάξει και αυτό.Ποιός μπορεί να κρίνει πότε μπορεί ένας μαθητής να είναι παρόν και πόσες φορές μπορεί να λείπει;Οι περιορισμοί αυτοί καταργούν την ελευθερία του μαθητή,καθώς οριοθετούν την επιλογή του να μην πάει σχολείο.
Μέσα στην τάξη το παιδί πρέπει να συμμετέχει ενεργά.Να συνεργάζεται,δηλαδή,με τον καθηγητή,ως ίσοι και χωρίς ψευδοεξουσιαστικά πρότυπα.Λαμβάνοντας μέρος σε δραστηριότητες,οι οποίες περιλαμβάνουν και την επαφή με το αντικείμενο διδασκαλίας αλλα και με τη θεωρητική γνώση,ο μαθητής αποκτά την επαρκή εμπειρία και αφομοιώνει καλύτερα και ευκολότερα ότι έχει διδαχτεί.
Όσο αφορά την τιμωρία των μαθητών πρώτα πρώτα πρέπει να εξακριβωθεί τι είναι η ανάρμοστη συμπεριφορά.Η συμπεριφορά για να χαρακτηριστεί απρεπής σημαίνει ότι αντιβαίνει τους νομικούς και κοινωνικούς κανόνες.Μόνο που αυτοί εκλείπουν στη σχολική μονάδα και καθορίζονται απο τους εκπαιδευτικούς.Στην πραγματικότητα,πρέπει να ελεγχθεί κατα πόσο ο μαθητής αντιβαίνει πραγματικά τους κανόνες και κατα πόσο δεν αντιδρά ψυχαναγκαστικά.Για παράδειγμα,η φασαρία στην τάξη αποτελεί υποσυνείδητη ψυχοσωματική αντίδραση στο εκπαιδευτικό σύστημα.Με πιο απλά λόγια,όταν οι μαθητές φλυαρούν στην τάξη δείχνουν πως κάτι πάει λάθος με τη διδασκαλία,δεν απορρίπτουν όμως αναγκαστικά τον θεσμό.
Οι αποφάσεις της σχολικής μονάδας είναι συλλογικές αποφάσεις.Οι μαθητές και τα προεδρία τους έχουν δικαίωμα να σχεδιάζουν αυτοί τις εκδρομές,τις τιμωρίες και κάθε ενέργεια της σχολικής μονάδας απο κοινού με τους εκπαιδευτικούς.Μια κλασσική μέθοδος είναι το δημοψήφισμα,η αποδοχή ή η κατάρριψη μιας πρότασης απο τους μαθητές ή τους καθηγητές.Το κλίμα συνεργασίας βοηθά στο να γεφυρωθεί το χάσμα καθηγητών-μαθητών(χάσμα εξουσίας) και να περιοριστεί η άλογη εξουσία.
Και εδώ ένα παράπονο.Οι τέχνες είναι καλό να συμπεριλαμβάνονται στη λίστα μαθημάτων για επιλογή των μαθητών,όπως και τα αθλήματα.Περιθωριοποιόντας την τέχνη στο σχολείο,η Ελλάδα έχει φτάσει σε σημείο πνευματικής αλλοτρίωσης(σκυλάδικα,τηλεοπατάτες,λογοτεχνία για κλειστούς πνευματικούς ορίζοντες).
Αυτό ίσως είναι το εκπαιδευτικό σύστημα του εικοστού πρώτου αιώνα.Ίσως το σχολείο που θα είχαμε αν δεν δαπανούσαν τα χρήματα για την παιδεία σε εξοπλισμούς και 'αφανείς' δαπάνες.Οι εποχές άλλαξαν κύριοι,το ίδιο και τα μυαλά.Εκσυγχρονιστείτε ή αφανιστείτε!

ΕΛ.ΒΛΑΞ

Κώστας Τ.

Τι χρειάζεται μια χώρα για να καταφέρει να ορθοποδήσει,να αναπτυχθεί και να ξεχωρίσει στη διεθνή σκηνή; Ναι μια απάντηση είναι η αποτελεσματική πολιτική σκηνή.Μια ηγετική ομάδα ικανή να δικαιώσει τους αγώνες των πολιτών και να καθησυχάσει τη συνείδηση τους.Μια ακόμα απάντηση θα μπορούσε να είναι φυσικά η νομοτέλεια και η υπακοή των πολιτών στην έξοχη πολιτική μας εξουσία.
Φίλε/φίλη αναγνώστη/αναγνώστρια μη με βρίσεις.Ειρωνεύομαι σαφώς.Για να εξηγούμαι αυτό το κείμενο μου αφορά την εκτελεστική εξουσία και κατ' επέκταση τα γεγονότα στην Κερατέα.Στην πόλη αυτή οι κάτοικοι της ξεσηκώθηκαν,όχι για τα οικονομικά μέτρα αλλά για τη δημιουργία ΧΥΤΑ στην περιοχή εκείνη.Αρνούμενοι να δεχτούν να γίνει το περιβάλλον της πόλης του σκουπιδότοπος αποφάσισαν να σταματήσουν μόνοι τους τις διεργασίες που συμβαίνουν στην περιοχή.Εδώ είναι που επεμβαίνει το κράτος.
Αρχικά,η αστυνομία κινητοποιήθηκε και έφθασε στην περιοχή έγκαιρα για να διαπιστώσει πως οι κάτοικοι της περιοχής δεν είχαν κανένα σκοπό να συναινέσουν για το έργο που επρόκειτο να γίνει.Υπήρξαν κάποιες εμπλοκές.Κινητοποιήθηκαν,λοιπόν, και τα ΜΑΤ.Ως απόρροια,ξέσπασε ''εμφύλιος πόλεμος''.Οι τραυματίες πολλοί.Άλλωστε με τη νέα συνεργασία στρατού και αστυνομίας(κοινή εκπαίδευση κτλ) η εκτελεστική εξουσία,τα 'όργανα του νόμου' είναι πιο αποτελεσματικά απο ποτέ...
Εδώ θα επιθυμούσα να θέσω κάποια ερωτήματα.Αρχικά αναρωτιέμαι αν τα ΜΑΤ και η αστυνομία έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν όπλα με λαστιχένιες σφαίρες και άλογη βία εναντίων διαδηλωτών.Η ελεύθερη διαδήλωση είναι άλλωστε κατοχυρωμένη απο το σύνταγμα.Επίσης πως αξιολογούν πότε χρειάζεται να επέμβουν με τη βία;Για παράδειγμα μπορείς κύριες policeman να χρησιμοποιήσεις βία εναντίων διαδηλωτών και να 'χαϊδεύεις' τα αυτιά εμπόρων ναρκωτικών και μαφιόζων;Ελπίζω να βρεθεί κάποιος να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα.
Απο την άλλη, είναι αυτονόητο πως για τη δημιουργία ΧΥΤΑ πρέπει να γίνουν οι κατάλληλες έρευνες για να επιλεχθεί η περιοχή εγκατάστασης του.Επιστήμονες θα πρέπει να επέμβουν και να ελέγξουν την καταλληλότητα του χώρου,τις περιβαλλοντικές συνέπειες που θα έχει η δημιουργία ΧΥΤΑ,τις συνέπειές του στους κατοίκους της περιοχής και στα ζώα.Οι έρευνες αυτές δεν έχουν δημοσιοποιηθεί,τουλάχιστον,μέχρι σήμερα.Οπότε δημιουργείτε η εντύπωση πως η Κερατέα είχε επιλεχθεί τυχαία.
Οι κάτοικοι αναμφισβήτητα έχουν το δικαίωμα να διαμαρτύρονται.Άλλωστε οι διαμαρτυρίες τους στηρίζουν τα δικαιώματα τους και το δικαίωμα να ζούν σε ένα τόπο που δεν αποτελεί εχθρικός για αυτούς.Σε ένα τόπο που θα μπορεί να τους προσφέρει μια ζωή χωρίς τη μυρωδιά και τα υπολείμματα των σκουπιδιών.

Ας ξεφύγουμε λίγο...
Πασόκ
Ερωτώ: Πως μπορεί μια σοσιαλιστική κυβέρνηση(όπως τουλάχιστον ονομάζεται) να επιτρέπει τη λεηλασία της Κερατέας απο την έννομη τάξη; Αυτό δεν αντιβαίνει τις ιδεολογικές της πεποιθήσεις;Βρισκόμαστε κατα συνέπεια σε μια εποχή 'ανεπίσημης' δικτατορίας όπου κανείς δεν έχει δικαίωμα για διαμαρτυρία,κανείς δεν έχει δικαίωμα να αντισταθεί,να εκφράσει τις απόψεις του.Είναι αδιανόητο να μιλά κανείς για τη δημοκρατική απονομή της δικαιοσύνης.Αλλα ξέχασα είναι πάλι αυτοί οι γνωστοί άγνωστοι το πρόβλημα,οι αγανακτισμένοι και εξουθενωμένοι πολίτες,απο την φτώχεια και την ανεργία.
Μπορεί να ζούμε σε ελεύθερες εποχές αλλα η ελευθερία υπάρχει μόνο στα 'μικρά' πράγματα.Κανένας τους δεν ρώτησε πως νοίωθουμε εμείς οι πολίτες.Αν πεινάμε ή αν έχουμε οργιστεί.Και ούτε νομίζω πως ενδιαφέρει κανέναν τους..θα λεηλατηθούμε και θα σκορπιστούμε σαν κόκκοι απο άμμο.

Homo blogius

Κώστας Τ.
Όπως πολλοί παρελθοντολάγνοι θα έλεγαν ο υπολογιστής είναι μια κατάρα.Κατάρα είναι και το διαδίκτυο.Για μένα,βέβαια,παραμένει ευλογία(με εξαίρεση όταν ο ΟΤΕ μου κάνει παιχνιδάκια).Απο την αρχή είχα λατρέψει τα blog.Εκεί μπορείς να βρείς τα πάτνα,να γνωρίσεις τα πάντα και να ανταλλάξεις απόψεις για τα πάντα.
Το blogging θεωρείται η λαϊκή δημοσιογραφεία.Μια μορφή έκφρασης των ανθρώπων που πολλές φορές δεν δίνεται η ευκαιρία να εκφραστούν έξω απο το χώρο του διαδικτύου.Συνδέοντας το γραπτό λόγο με οπτικοακουστικά μέσα προωθούν άρθρα,πολλές φορές πιο ολοκληρωμένα και απλούστερα απο κάθε ταλαντούχο δημοσιογράφο που υπάρχει σε αυτόν τον πλανήτη.Ναί,ίσως να είμαι υπερβολικός.Απλά αυτή η μορφή ενημέρωσης μου είναι πιο συμπαθής απο την εκχρηματισμένη δημοσιογραφία,την κομματοποιημένη και την τυποποιημένη.
Τα blogs θα μπορούσαν και να παρομοιαστούν με την τέχνη,εφόσον και αυτά ανοίγουν τους πνευματικούς    ορίζοντες και ωθούν κάθε χρήστη του διαδικτύου σε μη-οριοθετημένους συνδιαλεκτισμούς με ιδέες.Ακόμη, πολλοί καλλιτέχνες(κυρίως λογοτέχνες) προωθούν την τέχνη τους απο το blog τους,δίνοντας ένα χτύπημα κάτω απο τη ζώνη σε εκδοτικούς οίκους και στους περίφημους 'κριτές' τους που,τουλάχιστον για μένα,το μονο που κάνουν είναι να εκθειάζουν best-sellers της κακιάς ώρας,αποσκοπόντας στο να κερδίσουν χρήματα.Παράλληλα όμως θάβουν άλλους σπουδαίους λογοτέχνες και επιλέγουν τι θεωρείται τέχνη και τί οχι (σκατά στα μούτρα τους).
Βέβαια δεν λείπει και απο εδώ η αλλοτρίωση.Βασικότερη είναι οι διαφημήσεις.Όλοι θα έχετε προσέξει τα διαφημιστικά κουτάκια σε κάθε ιστιοσελίδα.Στην περίπτωση των blog η ενεργοποίης τους γίνεται απο τον ίδιο τον χρήστη.Φυσικά,αυτή η διαδικασία δεν τον αφήνει χωρίς κέρδος.Για να φιλοξενίσει κανείς στη σελίδα του διαφημήσεις πληρώνεται και μάλιστα με σεβαστά ποσά.Ξεπουλιέται δηλαδή. Γιατί,πρώτον ποιος θέλει την ώρα που διαβάζει για το τάδε γεγονός στο εξωτερικό να ενημερωθεί και για τις βίλες που πουλιούνται στην αντίστοιχη χώρα.Πραγματικά δεν με ενδιαφέρει.Και αν με ενδιέφερε θα χρησιμοποιούσα ιστιοσελίδες 'Real Estate',όχι ενημερωτικά blogs.Δεύτερον, γιατί να ασχημήνει ένα blog,ενώ υπάρχει η δυνατότητα να φτιάξει κανείς ιστιοσελίδες 'host' για τις διαφημήσεις,αν επιθυμεί χρήματα.
Επιπλέον,μειονέκτιμα των blogs είναι ο ίδιος ο άνθρωπος και ο χαρακτήρας του.Όπως υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι έτσι υπάρχουν και πολλά διαφορετικά blogs.Ορισμένα υπάρχουν μονο και μονο για να κρίνουν,χωρίς λόγο και αιτία,απλά υπάρχουν χωρίς λόγο.Εκεί κάπου ξεπουλιέται και το humor εφόσον ο αναγνώστης νιώθει πως υποβιβάζεται και γελιοποιήται απο τα λεγόμενα του blogger.Άλλα,απο την άλλη, προωθούν απλά ένα σκοπό.Αυτά παρομοιάζονται με την υπερβολικά στρατευμένη τέχνη.Απευθύνονται σίγουρα σε συγκεκριμένο (άμυαλο) κοινό αλλα βέβαια προπαγανδίζουν παράλληλα.
Θα ήθελα,ακόμη,να αναφερθώ στην παραπληροφόρηση.Πλέον,παίζεται συχνά το παιχνίδι 'χαλασμένο τηλέφωνο' σε τούτες δω τις ιστιοσελίδες.Βομβαρδιζόμαστε απο πληροφορίες που,δυστηχώς, δε μπορούμε να εξετάσουμε αν αυτές αληθεύουν ή όχι.Απο δώ ξεκινάνε άλλωστε τα φερέφωνα της θρησκείας και μιλούν για βιβλικές καταστροφές και για το πόσο cool θα φαίνεται ο σατανάς όταν κατασπαράζει τις ψυχές μας.Απο εδώ ξεκινάνε και οι οικονομικές φήμες,όπως για παράδειγμα η πτώχευση της Ελλάδας που απο το 2008 έχει(κατα τα λεγόμενα πολλών blogger)συμβεί χιλιάδες φορές  ή τα περίφημα κράχ του χρηματηστηρίου που υποτίθεται ότι θα συμβούν.Ας μην αναφερθώ σε βιογραφίες και νέα καλλιτεχνών.Εδώ επικρατεί το χάος.Η τέχνη τους γεμίζει με αστικούς θρύλους που αλλοιώνουν το περιεχόμενο της.
Μολαταύτα,κάθε άλλο παρα άχρηστο είναι το blogging.Προσφέρει μια υγιείς ,τις περισσότερες φορές, επικοινωνία.Χρειάζεται,όμως,η επιλεκτική επικοινωνία απο κάθε χρήστη ώστε να αποφύγει στο τέλος τις παραπάνω παγίδες.Ενθαρρυντική,πάντως, η διάδωση των blog καθώς επιβεβαιώνει σε κάθε περίπτωση πως το διαδίκτυο είναι κάτι σαν ορυχείο,και μέσα σε αυτό υπάρχει και χρυσός.

Η τέχνη της εικόνας

Κώστας Τ.

Όλοι λίγο πολύ απολαμβάνουμε να παρακολουθούμε ταινίες.Είτε στον κινηματογράφο είτε στο σπίτι είτε στον υπολογιστή. Με αυτή,λοιπόν, την ανάρτηση θα κάνω ορισμένες παρατηρήσεις που ως λάτρης της καλής ταινίας έπρεπε να κάνω.Ας ανοίξουμε το ασκό του Αιόλου ακόμα μια φορά..

Πριν μια δεκαετία, η ταινία είχε μια πορεία,μια εξέλιξη. Απο τις απλές ασπρόμαυρες αποτυπώσεις του 60 κατάφερε να γίνει τέχνη,τρόπος έκφρασης. Και πράγματι η εικόνα αφύπνιζε και ψυχαγωγούσε. Με πρωτοτυπία σε σενάριο,συμβολισμούς και 'ατάκες',με καλούς ηθοποιούς και ταλαντούχους σκηνοθέτες έγραφε ιστορία. Πάντοτε ο κινηματογράφος γοήτευε,σόκαρε,χαροποιούσε,συγκινούσε και τρόμαζε.

Τι συνέβει όμως; Όλα αυτά μοιάζουν να είναι παρελθόν. Η ηθοποιεία ταυτίστηκε με το lifestyle, το δέος με το animation,η σκέψη με τα γραφικά. Απο τεχνική άποψη,ομολογώ,πως σήμερα υπάρχει πρόοδος.Απο άποψη περιεχομένου όχι.

Εξηγώ:

Ώς σενάριο σπάνια υπάρχει κάτι πρωτότυπο. Το Hollywood έχει πληθώρα ταινίες ίδιου σεναρίου. Απο τις ετήσιες ταινίες κατασκοπίας στις ετήσιες ταινίες ξύλου και απο τις ετήσιες ταινίες τρόμου(χαμηλού,πλεον,επιπέδου) στα καθιερωμένα ρομάτζα.Η παραγωγή ταινιών έχει μετατραπεί σε παραγωγή οποιουδήποτε άλλου προϊόντος.Η τέχνη ταυτίζετε με προϊόν προς κατανάλωση.Ακόμα και το cult φαντάζει σπουδαιότερο απο τις ταινίες για όσκαρ (και σίγουρα είναι αν αναλογιστούμε το ότι το cult και το b-side movie είναι αυτό που δεν έχει αλλοτριωθεί).

Επιπλέον, οι σημερινές ταινίες έχουν έλλειψη μηνύματος. Είναι απλές εικόνες δράσης για διασκέδαση.Ο θεατής δεν σκέφτεται,ξεκουράζετε βλέποντας μια ταινία. Μαζί με τα μηνύματα καταστράφηκε και ο συμβολισμός,η τέχνη να κρύβεις κάτω απο γραμμές,εικόνες και ήχουν μια ιδέα. Η διευκόλυνση αυτή καθιστά σίγουρα το κοινό,κοινό του καναπέ και του popcorn. Το μόνο που θυμάται κανείς ύστερα απο μια βραδιά στον κινηματογράφο είναι η τάδε ηθοποιός,την τάδε σκηνή που χαρακτηριζόταν απο σκληροπυρηνικές μάχες με εκρήξεις.Τι θα έλεγε ο Ταραντίνο για όλα αυτά,ο οποίος πέρασε την ωμή βία με το reservoir dogs χωρίς πολύ πολύ δράση;

Ο κόσμος της εικόνας νοσταλγεί και αυτός.Το ένα μετά το άλλο εμφανίζονται τα remake.Στο τομέα τον ταινιών τρόμου ειδικά φαίνεται πως κανείς δεν μπορεί να προχωρήσει τους 'μύθους'του τρόμου λίπο περαιτέρω, να εξελίξει το ιδίωμα. Με λίγες ταινίες βασισμένες στο torture horror, οι οποίες δημιουργούν ένα ουσιαστικό υπόβαθρο,πάνω στο οποίο θα πατήσουν νέες,εκεί στηρίζεται το horror πλέον.Τη δεκαετία του 60 ο Romero κινητοποιούσε τη φαντασία με το Night of the living dead το οποίο δοκίμαζε τα νεύρα του τότε κοινού με το λίγο zombie make up και το αργό βάδισμα των ζωντανών νεκρών.

Δεν είναι,επομένως, δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί σόκαρε ο Κυνόδοντας αν αναλογιστεί πως αν κυκλοφορούσε τη δεκαετία του 70 ή του 80 θα ήταν μια ταινία όπως όλες οι άλλες.Οι διασκεδαστικές ταινιούλες που παράγει τη τελευταία δεκαετία το Hollywood άλλαξαν το νόημα του κινηματογράφου,το έκαναν πιο απλό.Και ,όμως, το λίγο sex σόκαρε,γιατί έχουμε συνηθίσει το έμμεσο μέσα απο τα γοητευτικά ντεκολτέ των ξανθιών ηθοποιών.

Εξαιρέσεις υπάρχουν.Δυστηχώς,λίγες στην μεγάλη οθόνη,περισσότερες στα φεστιβάλ.Εξέλιξη

Περι επαναστάσης( Η επέμβαση)

Κώστας Τ.
Τα πρόσφατα γεγονότα της Λιβύης και η επέμβαση των συμμάχων σίγουρα έχει προκαλέσει διχασμό στις γνώμες παγκοσμίως.Απο τη μία μιλάμε για έρεισμα της Δύσης στην δημιουργία δημοκρατίας στα κράτη εκείνα.Απο την άλλη,όμως, όπως χαρακτηρίζει και ο Πούτιν την επέμβαση της Δύσης,μιλάμε για σταυροφορία εν έτη 2011.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απο την αρχή. Οι πρόσφατες εξεργέσεις σε Αίγυπτο,Λιβύη,Συρία κτλ είναι το αποτέλεσμα της χρόνιας σκλαβιάς των πολιτών. Μιας σκλαβίας που πηγάζει απο το ίδιο το κράτος. Οι δικτατορικές κυβερνήσεις φρόντισαν για την ενίσχυση της 'πολιτικής του κεφαλαίου',δημιουργώντας με τούτο τον τρόπο τεράστια κοινωνική ανισότητα.Παραμερίζοντας νέους και γέρους,αυξάνοντας την πλουτοκρατία και ενισχύοντας την εκτελεστική εξουσία και το στρατό αγανάκτησαν τους πολίτες,οι οποίοι ξεκίνησαν τον αγώνα τους για την πραγματική εξέλιξη.
Στον αγώνα προστέθηκε και η Ευρώπη μαζί με την Αμερική. Οι επεμβάσεις υπήρξαν απάντηση στην έκκληση για βοήθεια των επαναστατών,οι οποίοι αδυνατούν,στην περίπτωση του Καντάφι, να αλλάξουν τα δρώμενα. Σε αυτό το σημείο η δημιουργείται ένα τεράστιο ερώτημα: είναι σωστό η Δύση να επέμβει στις εξεργέσεις αυτές; Κατα πόσο μπορεί να προσφέρει η Ευρώπη και η Αμερική ουσιώδης βοήθεια; Μήπως θα χειροτερεύσουν τα πράγματα δημιουργώντας ένα νέο Ιράκ ή Αφγανιστάν;
Μολαταύτα, η επέμβαση,κακήν κακώς,έπρεπε να πραγματοποιηθεί.Οι χώρες της Ανατολής επιζητούν την βοήθεια και την υποστήριξη και τη χρειάζονται. Όχι για να 'εξευρωπαϊστούν' αλλα για να εκσυγχρονιστούν ηθικά και νομικά. Δεν χωρά αμφισβήτηση αν αναλογιστούμε την μανιώδη θέληση ηγετών σαν τον Καντάφι για εξουσία και για αιματοχυσίες.
Που χρειάζεται λοιπόν να δείξουμε προσοχή; Μα φυσικά στην επόμενη μέρα. Όσο αφορά τη Λιβύη, αν Δύση αναζητά λίγο ακόμα πλούτο θα φανεί στο αν θα επιτρέψει τους επαναστάτες να λάβουν την εξουσία και να αναδημιουργήσουν το κράτος τους χωρίς πολιτική επέμβαση.Η ηθικότητα της επέμβασης θα κριθεί στο αν θα γίνει η επανάσταση αυτή 'εχθρός' και 'απειλή' των συμμάχων